به گزارش مشرق، محققان علم باستان شناساسی در سال ۲۰۱۷ نیز موفق به کشفیات جذاب و مهمی در سراسر جهان شدند که برخی از آنها پرده از تاریخ و پیشینه بسیاری از موضوعات مورد مطالعه برداشته‌اند.
کشف بقایای شهر رومی نئوپلیس زیر آب
باستان‌شناسان پس از چندین سال تلاش برای یافتن شهر باستانی نئوپلیس، موفق به کشف بقایای این سکونتگاه وسیع و ۱۷۰۰ ساله در سواحل کشور تونس شدند. بر اساس آنچه «امیانوس مارسلینوس»، تاریخ‌نگار رومی ثبت کرده، شهر «نئوپلیس» در قرن چهارم پس از میلاد بر اثر وقوع یک سونامی به زیر آب رفت.
این فاجعه طبیعی خسارات سنگینی به شهر اسکندیه در مصر امروزی و جزیره یونانی «کِرته» نیز وارد کرد. اطلاعات کمی از شهر نئوپلیس در دسترس است، چرا که ساکنان آن در سومین و آخرین نبرد رومی (۱۴۹-۱۴۶ پیش از میلاد) از کارتاژ طرفداری کردند، اما در نهایت محاصره کارتاژ توسط رومی‌ها منجر به تخریب کامل شهر شد و با پایان جنگ موجودیت مستقل کارتاژ از میان رفت و این شهر به به کنترل رومی‌ها درآمد.
کشف بقایای معبد کهن آزتک‌ها و زمین بازی
محققان علم باستانشناسی در ادامه بررسی‌های خود در سال ۲۰۱۷ موفق به کشف یک معبد دایره‌ای شکل شدند که در ستایش الهه باد آزتک‌ها ساخته شده است. این معبد پشت کلیسای متعلق به دوران رومی در قلب مکزیکوستی در کشور مکزیک یافت شد که بین سال ۱۴۸۶ تا ۱۵۰۲ در زمان حکومت «آهویزوتل» پادشاه پیش از «موکتزومای« دوم شاه معروف امپراطوری آزتک ساخته شده است.
تنها بخشی از این زمین بازی سالم باقی مانده که شامل پله‌ها و بخش مربوط جایگاه نشستن تماشاچیان است. برآورد می‌شود این زمین بازی ۵۰ متر طول داشته است.
سکونتگاه موقتی متعلق به وایکینگ‌ها
کشف یک سکونتگاه موقتی عظیم متعلق به هزاران وایکینگ که خود را برای فتح انگلستان در اواخر قرن مهم میلادی آماده می‌کردند نیز از دیگر یافته‌های مهم باستان شناسی در سال ۲۰۱۷ است. این سکونتگاه که در کرانه رودخانه ترنت ساخته شده، به عنوان مکانی استراتژیک و دفاعی در طول ماه‌های زمستان از سوی وایکینگ‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
فضای خالی اسرارآمیز درون حرم بزرگ جیزه
دانشمندان با استفاده از ابزارها و فن‌آوری‌های مدرن که عمدتا در آزمایش‌های فیزیک ذرات استفاده می‌شوند و با بررسی هرم جیزه، بزرگترین هرم مصر دریافتند که یک فضای داخلی خالی در این سازه باستانی وجود دارد. این اتاقک کشف شده و ناشناخته اولین ساختار عمده‌ای است که از قرن ۱۹ میلادی درون این هرم ۴۵۰۰ ساله کشف می‌شود.
نمایشگاه دائمی سر مُردگان در تپه قدیمی
"کوبکلی تپه" یکی از مهمترین و در عین حال اسرارآمیزترین محوطه‌های باستان شناسی است که به‌عنوان دیرینه‌ترین مکان پرستش و رسوم دینی شناخته می‌شود. ساکنین این منطقه که اکنون در مرز سوریه و ترکیه قرار دارند، بین هزاره دهم تا هشتم قبل از میلاد سازه‌های بزرگ دایره‌ای شکل با استنفاده از سنگ‌های ایستاده بنا کردند که برای مراسم‌های مذهبی و گردهمایی‌های اجتماعی از آن استفاده می‌کردند.
باستان شناسان امسال با استفاده از بررسی‌های میکروسکوپی دریافتند که احتمالا جمجمه افراد متوفی در این سازه‌ها به صورت دائمی به نمایش گذاشته می‌شده است. این اولین شواهد یافت شده از چگونگی رفتار ساکنین کوبکلی تپه با مردگانان است. آنها سر از تن جداشده مردگان مهم و یا دشمنان خود را در این مکان‌های خاص به نمایش می‌گذاشتند.
کشف ۱۷ مومیایی چندهزارساله
باستان‌شناسان مصری موفق به کشف ۱۷ جسد مومیایی دست نخورده با قدمت چند هزار ساله شدند که احتمالا متعلق به مقامات و کشیش‌ها بوده است. دانشمندان در حالی موفق به کشف شگفت‌انگیز ۱۷ مومیایی تقریبا دست‌نخورده در یک دخمه واقع در استان مینیا در فاصله ۲۵۰ کیلومتری جنوب قاهره شدند که در این گورستان که در عمق ۸ متری زمین کشف شده، علاوه بر اجساد مومیایی که اغلب آنها در شرایط سالمی قرار دارند، تابوت‌های آهکی، تابوت‌های مخصوص حیوانات و پاپیروس‌هایی حکاکی شده با خط هیروگلیف یافت شده است.
کشف اتاقی اسرارآمیز در مقبره باستانی یونان
باستان‌شناسان یونانی که چندی است سرگرم حفاری در منطقه آمفیپلیس - در ۶۵ کیلومتری شهر تسالونیکی - بودند و به یافته‌های مهمی دست یافته‌اند، درجدیدترین اکتشاف خود در یک گور باستانی اتاقی پیدا کردند که با خاک پر شده بود و به روی دیوارهای آن آثاری با رنگ قرمز حک شده بود. این اتاق کشف شده پشت مجسمه زنی قرار دارد که پیش از این کشف شد.
باستان‌شناسان دو مجسمه ابوالهول بدون سر را نیز در ورودی این مقبره کشف کردند وبا برداشتن خاک و دیوارهای سنگی در تلاشند به گور اصلی نزدیک شوند و هویت فرد دفن شده در آنجا را مشخص کنند. قدمت این گور به چهار قرن پیش از میلاد بازمی‌گردد و بنابر برخی گمانه‌زنی‌ها این مقبره ممکن است متعلق به رکسانا، همسر ایرانی اسکندر، مادر و یا یکی دیگر از نزدیکان او باشد.
کشف دی.ان.ای ۱۰۰ هزار ساله انسان‌های اولیه
بقایای انسان‌های اولیه شامل نئاندرتال‌ها تنها در تعداد معدودی از محوطه‌های در اروپا و آسیا کشف شده بود که این موضوع تا مدت زمانی طولانی باستان شناسان را ناامید کرده بود. با این جود امسال محققان از روشی جدید در تشخیص حضور انسان تباران بر اساس آثار ژنتیکی در رسوبات غار خبر دادند. بر این اساس تیمی از باستان‌شناسان رسوبات غارهایی در ۷ محوطه کشورهای فرانسه، بلژیک، اسپانیا، کرواسی و روسیه را بررسی کردند و دریافتند دی‌ان‌ای نئاندرتال ها در سه محوطه به ۶۰ هزار سال پیش بازمی‌گردد و دی‌ان‌ای کشف شده در غار دنیسوا در روسیه بیش از ۱۰۰ هزار سال قدمت دارد.
